Szedłem sobie spokojnie przez łąkę i podziwiałem piękne widoki krainy Immortal Volves..
Gdy łąki się kończyły wszedłem do lasu i słuchałem śpiewu ptaków, jednak w końcu mój wzrok padł na pewne skały.
-W końcu natrafiłem na jakąś jaskinie – mówiłem sobie zadowolony gdy ujrzałem wejście wyryte wśród skał.
Wszedłem do środka i miałem się położyć na ziemi, gdy nagle przed moimi oczami pojawiła się wściekła wadera! No może, wściekła z wielką urodą. Była czarna i ze skrzydłami... nawet mi się spodobała, lubię czarne i uparte wadery.
- Kim jesteś i co tu robisz w mojej jaskini !- krzyczała do mnie wpatrując się w moje oczy.
- Wow...! Dziewczyno! Spokojnie, skąd te nerwy na mnie?!- powiedziałem
- Odpowiadaj mi na pytanie natychmiast! –powiedziała już naprawdę
wściekła, bo wyszczerzyła na mnie kły i się rzuciła na mnie.-Ominąłem jej atak z ledwością.
-Piękna, chyba ci coś...ym nie wyszedł ten atak...-mówiłem roześmiany.
- Ha Ha, bardzo śmieszne...-mówiła z sarkazmem i za chwilę ku mojemu
zdziwieniu zaczęła się śmiać sama z siebie... ach te wadery ciągle
zaskakują.
- Haha ,ja nie mogę...!- dmuchnęła mi w grzywkę i mało nie pękła ze śmiechu.
- Chwileczkę, co cię tak we mnie śmieszy?- spytałem ze zdziwieniem wadery
- Co ja mam za maniery! Po prostu pierwszy raz ktoś taki jak ty, mnie zaskoczył odskokiem przy ataku,
i będąc w ogóle bez przerażenia przede mną, zaczął się śmiać! Aha i witaj jestem Nemezis.
-Ja jestem Kondrakar i poszukuję watahy do której by mnie ktoś przyjął.-odpowiedziałem w końcu.
-Trafiłeś w dziesiątkę, jestem Alfą Watahy Mroku i poszukuję chętnych by do mnie dołączyli.
Jesteś może zainteresowany ofertą dołączenia?- tym razem Nemezis mówiła z
uśmiechem na pysku i teraz na serio mi się spodobała. Chyba się
zakochałem...
- No pewnie po to tu przybyłem ,by znaleźć sobie watahę!- odpowiedziałem
jej z radością i razem poszliśmy coś upolować, bo zgłodnieliśmy po ciągłym gadaniu.
Polowaliśmy już jako wataha, nie dwa obce wilki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz