(Wataha Powietrza) Od Miko

Szłam sobie lasem gdy nagle zobaczyłam biegnącą dziewczynkę.

- Heeej! – Krzyknęła radośnie.

- Hej. – powiedziałam. – Znasz mnie? – Zapytałam podchodząc do niej.

- Tak, ale ty mnie nie poznajesz. – Powiedziała z uśmiechem.

- Skoro mnie znasz to znaczy, że Cię pamiętam, tylko aktualnie nie kojarzę. – Powiedziałam kucając i kładąc jej rękę na głowę.

Dziewczynka się zaśmiała.

- Nie znasz tej postaci. – Powiedziała.

- Postaci? – Zapytałam.

- Tak. – Odparła.

- Znasz elfy? – Zapytałam tajemniczo.

- Tak.

- Pegazy?

- Tak.

- Lubisz światło?

- Ta… - W tym Momocie ją zatkało.

- chyba zgadłam kim jesteś. Atena.. – Uśmiechnęłam się, a w oczach miałam łzy.

- Co jest? – Zapytała.

- Wiesz… Wszyscy za tobą tęsknią. – Powiedziałam nie przestając się uśmiechać.

- Miko… - Szepnęła.

- Nic mi nie jest. – Powiedziałam i przyłożyłam palec do oka wycierając łzę.

- Nazywaj mnie Misaka. – Powiedziała nagle.

- Dobrze, a tak przy okazji co ty tu robisz? – Zapytałam.

- Cóż będę do was czasem wpadać. – Odparła z zamyśleniem.

- Super, w takim układzie co powiesz na to byśmy czasem gdzieś się przeszły? – Zapytałam zachęcająco.

- Brzmi fajnie, ale teraz muszę iść do braciszka. – Powiedziała.

- Braciszka? – Zapytałam.

- Tak, później Ci wyjaśnię. – Krzyknęła machając ręką.

Machałam jej również, byłam szczęśliwa, że nic jej nie jest. Nagle serce mi przyśpieszyło.

- Hej! Szukałem Cię! – Usłyszałam za sobą krzyk Grega.

Szybko zaczęłam uciekać no bo przecież nie mogłam znowu pozwolić mu na to co było ostatnio, muszę uporać się z tym sama.