(Wataha Ziemi) Od Belli

Kiedy weszłam na polanę bitwa już trwała. Nie miałam za dużo czasu, by dokładnie zobaczyć co się dzieje zdążyłam tylko odnaleźć wzrokiem Atenę kłócącą się o coś z Seneko i nagle zobaczyłam, że Nemezis zaczyna atakować ją śnieżkami niemal natychmiast w ślad za nią poszły Somf i Rapix i również zaatakowały Atenę. Nie zdążyłam jej obronić a ona była tak zajęta kłótnią z Seneko, że sama też się nie zdołała obronić i wkrótce potem została pokonana. Usłyszałam okrzyk radości reszty alf. I domyśliłam się, że ja będę następnym celem. Pozostałe alfy zauważyły już moją obecność na polanie i zasypały mnie gradem śnieżek, próbowałam się bronić, ale chwile później i ja leżałam cała w śniegu. Kiedy się ocknęłam znajdowałam się razem z Ateną w pokoju dla jeńców i czułam się winna tej sytuacji, w końcu powinnam być z nimi od początku a nie wymykać się nad jeziorko.Atena nic nie mówiła i ja też milczałam. Nie miałam odwagi się odezwać, zresztą i tak nie wiedziałam co mam powiedzieć. Więc leżałam tylko i starałam się nie myśleć o niczym, ale to było bardzo trudne, bo różne myśli same się wdzierały do mojej głowy. Głównie myślałam o tym czy uda się komuś nas uwolnić. Miałam nadzieje, że Aika nas uratuje, ale siedząc tutaj w takiej zupełnej ciszy czas zaczął się strasznie dłużyć.