(Wataha Powietrza) Od Miko

Zatrzymałam się przed jaskinią i spojrzałam w oczy Grega.

- Mój brat pomyśli, że narozrabiałam, więc nie zdziw się jak weźmie Cię na spytki. – Powiedziałam, a on pokiwał głową i weszliśmy.

Illuminated stał pod ścianą opierając lewą nogę, Nemezis rozmawiała z siostrą, a na inne wilki nie patrzyłam. Jak wszyscy zobaczyli, że weszliśmy to zrobili dziwne spojrzenia, a ja puściłam rękę towarzyszącego mi basiora.

- Nic nie na rozrabiałam. Naprawdę. – Zwróciłam się do braciszka.

- Jakoś nie mogę w to uwierzyć. – Powiedział przyglądając mi się.

- Naprawdę. – Powiedziałam z naciskiem.

Brat uśmiechnął się pod nosem, a ja podeszłam do świeżo upieczonej mamy.

- Gratuluję porodu. – Powiedziałam formalnie. – A teraz gadaj czemu nic nie mówiłaś! – Powiedziałam padając na kolana i łapiąc ją za rękę ( Tak, nadal zachowuję się jak dziecko, ale tak już mam).

- Spokojnie, sama nic nie wiedziałam. – Odparła z uśmiechem.

Opowiedziała mi wszystko po kolei, a ja słuchałam jak by ta informacja była najważniejsza na świecie.

- Dobrze, a więc gdzie są te szkraby? – Powiedziałam po zakończeniu opowiadania Nem.

- Pływają. – Odparła. – Tak w ogóle to czemu nie pilnujesz twojego nowego kolegi? – Zapytała nagle.

- Jak to? – Odwróciłam się gwałtownie.                                                      

Illuś zniknął razem z Gregiem.

- Kiedy poszli? – Zapytałam odwracając się do przyjaciółki.

- Jakiś czas temu, gdy straciłaś czujność. Spoko, jak chcesz to mogę sprawdzić o czym gawędzą. – Powiedziała z dziwnym uśmieszkiem.

- Sprawdź, bo to zależy od tego czy będę mogła z nim jeszcze pośpiewać. – Odparłam z powagą.

- Śpiewać? – Zdziwiła się.

- No tak… On ma gitarę i gra, a ja śpiewam. – Powiedziałam.

- Rozumiem. – Powiedziała z zamkniętymi oczami.

Po chwili otworzyła je i spojrzała na mnie.

- I co? – Zapytałam.

- Za chwilkę kończą. – Powiedziała odwracając wzrok.

- O czym rozmawiają? – Brnęłam dalej.

- O niczym ważnym. – Powiedziała wymijająco.

Patrzyłam na nią podejrzliwie kiedy nagle wrócili .

- Skończyłyście? – Zdziwił się Illuś.

- Już dawno! – Warknęłam i wstałam. – Gdzieś cie się włóczyli?! Mówiłam, że nic nie broiłam! – Krzyczałam kierując się do basiorów.

- Spokojnie. Chcesz iść nad jezioro? – Zakończył temat Greg.

Mój brat spojrzał na niego jakoś dziwnie. Szarpnęłam kolegę i poszliśmy nad jezioro w milczeniu. Po dotarciu usiadłam na brzegu.

- O czym gadaliście?! – Wrzasnęłam nagle.

- Chciał się dowiedzieć co zrobiłaś, że musiałem się tobą „opiekować”. – Powiedział łagodnie siadając obok mnie.

- Przepraszam….- Wyszeptałam patrząc na wodę.

- Nic się nie stało. – Powiedział.

- Chcę coś zaśpiewać. – Powiedziałam.

- Co? – Zapytała patrząc na mnie.

- Nie wiem. – Powiedziałam nadal patrząc na taflę jeziora.

On się roześmiał, a ja ze zdziwieniem spojrzałam na niego.

- Chcesz ale nie wiesz co. – Powiedział uspakajając śmiech.

- Wiem, trochę dziwnie to brzmi, ale nie musisz się ze mnie śmiać. – Powiedziałam.