(Wataha Powietrza) Od Miko

Wstałam jako pierwsza bo wszyscy spali głęboko, nawet Illuś pojawił się w jaskini, co mnie wyjątkowo uszczęśliwiło. Rozpłynęłam się w wiatr i wywiałam się na dwór gdzie czekała na mnie Fujumi.

- Ruszamy? – Szepnęłam.

Pegaz kiwnął bezszelestnie głową. Odwróciłam się jeszcze na moment i smutnymi oczami spojrzałam na jaskinię, po czym wskoczyłam na moją towarzyszkę, a ona od razu wzbiła się w powietrze. Niebo było pochmurne i było ciemnawo, wszyscy spali.

~Potrzebuje twojej pomocy. Gdzie znajdę kogoś kto zna zaklęcie na przywrócenie życia?~ Wysłałam mentalną wiadomość do Sebastiana.

~ W krainie Gramf. Jednak mam nadzieję, że z niego nie skorzystasz.~ Szybko odpowiedział Seba.

- Fujumi? – Spojrzałam na Pegaza.

~Wiem gdzie lecieć.~ Odpowiedziała.

Nagle przyśpieszyła, a moje włosy powiewały na zimnym wietrze. Po jakimś czasie byłyśmy już poza granicami czterech krain. Leciałyśmy tak dosyć długo. * Ciekawe czy Illuś się pogniewa?* Pomyślałam zmartwiona.* Właśnie, przecież, może Nemezis nic chce wracać do nas, może będzie jej lepiej w…* Pomyślałam i nagle zagłębiłam się w swoim świecie. * Jestem samolubna? Nie to nie możliwe ona na pewno chce…* Myślałam przez resztę drogi, gdy nagle Fujumi wylądowała.

~Już jest wieczór musisz odpocząć.~ Usłyszałam nagle.

- Dobrze. Tak wogulę to ile będziemy lecieć do tej krainy? – Zapytałam z pustym wzrokiem.

~Dwa dni, jak się wyrobimy, to może dotrzemy jutro, ale musiały byśmy dziś w nocy lecieć, a ty nawet nic nie zjadłaś dzisiaj.~ Powiedział Pegaz z opiekuńczym błyskiem w oku.

- Dobra, zjem i lecimy. – Powiedziałam szybko.

W kilka sekund upolowałam małego królika. Gdy zjadłam wgramoliłam się na Pegaza i ruszyłyśmy dalej. Wgulę nie chciało mi się spać. Miałam mgiełki przed oczami, ale nie mogłam zasnąć, ze stresu, że coś się nie uda. Po całonocnych rozmyślaniach zauważyłam trochę słońca.

- Fujumi gdzie jesteśmy? – Zapytałam nieprzytomnie.

~Prawie na miejscu. Sebastian powiedział mi jak nazywa się czarownica władająca tą wiedzą i gdzie mieszka, tak pod wieczór będziemy na miejscu.~ Odpowiedziała.

~Mi… gdzie… ja… masz…~ Usłyszałam nagle urwaną wiadomość od brata.

- Fujumi, czemu wiadomość od mojego brata nie jest pełna?  - Zapytałam nagle.

~Bo jesteś strasznie daleko i jesteś przemęczona.~ Powiedziała patrząc na mnie kątem oka.

~Nie uzyskasz pełnej odpowiedzi, ale nie mogę Ci powiedzieć gdzie jesteś. ~Wysłałam mu wiadomość z nadzieją, że coś zrozumie.

Leciałyśmy nad jakąś zalesioną krainą. Zanim się zorientowałam przyszedł wieczór i lądowałyśmy.

~Widzisz to wielkie drzewo?~ Zapytała Fujumi.

- To? – Pokazałam palcem.

Pegaz pokiwała głową.

~Idź do niego, tam będzie dziura, wskocz w nią.~Powiedziała szybko i odleciała.

Podeszłam do tajemniczego drzewa. Wskoczyłam w dziurę, która była umieszczona częściowo w drzewie. Leciałam szybko, gdy spadłam na jakąś posadzkę rozejrzałam się z zaciekawieniem. Nagle przede mną pojawiła się jakaś kobieta.